10 dingen die ik heb geleerd van een jaar veganistisch eten

Vandaag, drie dagen na mijn echte verjaardag, is mijn ‘veganniversary’. (Leuk woord, vinden jullie niet?) Je kunt natuurlijk wel raden welke gedachte aan die datum ten grondslag lag: eerst nog even niet-vegan taarten bakken, daarna alle dierlijke producten schrappen. Tja, leek me niet heel gemakkelijk om meteen van alles te bakken in de eerste plantaardige week. Hoe dan ook, dat betekent dat ik vandaag een jaar veganistisch eet. Waar ik in het begin nog wel vragen kreeg ‘of ik dit nou echt voor altijd van plan was’, is iedereen er inmiddels al wel aan gewend, inclusief ikzelf. En hoewel ik een paar keer de mist in ben gegaan, vooral in het begin, is het allemaal helemaal ‘goed gegaan’ en sta ik nu nog meer dan toen achter mijn beslissing. Het leek me leuk om een blogpost te schrijven over de dingen die ik heb ondervonden/geleerd van een jaar veganistisch eten!

Benieuwd waarom ik veganistisch ben gaan eten? Dat lees je hier. 

1. Er zijn zoveel dingen die we niet weten
Hoewel ik nog lang niet zoveel documentaires heb gekeken en informatie heb gelezen als sommige mensen, kan ik aardig wat globale gegevens opdreunen over wat er allemaal mis is met de vleesindustrie. De grote vraag is: waarom wist ik het daarvoor niet? En waarom weet de rest van de wereld het niet? Als meer mensen op de hoogte zouden zijn van de slechte dingen in die hele industrie, zouden meer mensen misschien – hopelijk – een andere keuze maken. Zodoende vind ik niet alleen die hele industrie verschrikkelijk slecht, maar ook het gebrek aan openheid. 

2. Er is een hele wonderlijke wereld aan onverwachte vervangers
Aansluitend op het vorige punt, maar dan is positievere zin: eismaak van zwart zout, meringue van aquafaba, hotdogs van wortel… Ik weet niet hoe mensen in vredesnaam op het idee komen om al deze dingen te proberen, maar ik weet wel dat er een hele wereld voor me open is gegaan sinds ik mijn eetpatroon heb veranderd. De helft vind ik te vreemd om zelfs maar uit te proberen, maar een heel groot deel is vet handig.

3. Soms valt het niet mee om een ‘happy vegan’ te zijn
Ik schreef er al eerder over: machteloosheid is inmiddels het gevoel waar ik de ergste hekel aan heb. Ik vind het helemaal prima (of nou, soort van dan) als mensen naast me een broodje vlees zitten te eten, maar feit is dat ik nog steeds af en toe gewoon even heel boos word. Vooral als de discussie eenmaal is begonnen – en die discussies heb ik nogal eens met mijn ouders – vind ik het soms echt lastig dat het – nogmaals: in mijn opinie – overduidelijke bewijs, niet overtuigend genoeg is.

4. Je gaat eten veel meer waarderen
Ja, echt! Niet alleen word je veel creatiever met recepten, maar vegan restaurantjes zijn ook de hemel. Omdat je op de meeste plekken niet zomaar taart en zo kunt bestellen, is het extra fijn als dat wél gewoon kan. Oh, en de accidentally vegan producten in de supermarkt, worden ook nogal opgehemeld.

5. Amsterdam is een geweldige stad om in te wonen
Aansluitend op het vorige punt, vond ik dat deze er ook in moest. Liefde voor Koffie ende Koeck, Dophert, Vegabond, etc.

6. Het is bizar hoe snel je in een filterbubbel komt
Toen ik me erin ging verdiepen, kwam ik er pas achter dat er gigantisch veel vegan bloggers en Instagrammers zijn. Die ben ik natuurlijk allemaal gaan volgen, en daardoor kwam ik vrij snel in een soort vegan filterbubbel. Omdat ik zo veel filmpjes kijk waar geen dierlijke producten in voorkomen, ben ik bijvoorbeeld altijd oprecht verbaasd als Hans en Shifra wél een stuk vlees in de pan leggen alsof dat de normaalste zaak van de wereld is (wat het voor hen natuurlijk ook is). Kortom: ik heb inmiddels zo veel veganisten om me heen dat ik waarschijnlijk een beetje een scheef wereld van de werkelijkheid begin te krijgen – hoewel het natuurlijk ook wel heel motiverend is dat er zoveel mensen zijn die ook doen wat – in mijn opinie – het beste is om te doen.

Overigens word je buiten die filterbubbel wel een beetje gestereotypeerd. Hoewel de meeste mensen vooral geïnteresseerd zijn in plaats van veroordelen, word je ook wel een beetje in een hokje geduwd. Op de een of andere manier hebben mensen toch een soort neiging om vleesvervangers af te kraken en zo. Wilde hier eerst een apart punt van maken, maar eigenlijk was het natuurlijk wel te verwachten. Nederlanders houden van hokjes.

7. Na een tijdje wen je wel aan de vragen
Ik kan de vraag ‘Maar hoe kun je dan leven zonder kaas?’ inmiddels niet meer aanhoren, maar ik doe het meestal maar af met een vaag ‘Gewoon…’ Daarnaast heb ik het ook wel afgeleerd om heel eigenwijs ‘Mag ik wel, wil ik niet’ te antwoorden op de vraag of ik iets dan ook al niet mag eten. Ik zei net al dat mensen vaak vooral geïnteresseerd zijn en dat is vaak alleen maar fijn, maar nou ja, niet altijd.

8. Je doet het nooit helemaal goed
Ik hoor andere vegans vaak klagen over mensen die hen wijzen op wat ze niet helemaal perfect doen. Ik heb daar niet echt last van, maar ik ben er zelf wel achter gekomen dat je het nooit helemáál goed kunt doen. Ik ben geloof ik vrij snel lid geworden van de Facebookgroep ‘Vegan Nederland’ en hoewel je daar prima vragen kunt stellen en inspiratie op kunt doen, brengt het je soms ook wel aan het twijfelen. Soms delen mensen bericht over het nieuws dat avocado’s ook niet duurzaam zouden zijn, en ook palmolie is een veelbesproken onderwerp. Maar ach, je kunt niet meer doen dan je best.

9. Normaal is een relatief begrip
Dit punt bedacht ik eigenlijk pas toen ik het vorige aan het schrijven was en ik ‘normale taart’ wilde schrijven. Want ja, hoewel ik regelmatig zeg dat mensen ‘normaal eten’ als ze ‘gewoon’ vleeseter zijn (shit, nou zeg ik het weer), is normaal voor mij inmiddels anders. En diepzinnig als ik ben: dit punt kun je dus doortrekken naar heel veel dingen in het leven. (Maar dat zal ik nu even niet doen, want ik zit al op 1000 woorden.) 

10. Ongeveer 90% van de vooroordelen klopt niet
Veganistisch eten duur? Nope. Veganisten gezondheidsfreaks? Sommige, maar zeker niet helemaal. En over die voedingsstoffen ga ik (afgezien van B12) niet eens beginnen. En oh ja, vegan eten is NIET moeilijk vol te houden. Echt, het valt allemaal heel erg mee. :)

Als jij ook veganistisch/vegetarisch eet: wat heb jij daarvan geleerd?

Heb je een recept van mijn blog gemaakt? Dan zou ik het leuk vinden als je een foto stuurt! :) Dat kan bijvoorbeeld door @coloursandcooking te taggen op Instagram of @muymaaike op Twitter.

Volg je mijn blog al op Bloglovin', Facebook, Instagram en Twitter?