Mijn moeder vindt dat mijn veganisme te extreem wordt. Daarmee bedoelt ze niet dat ik te veel let op of dingen geen dierlijke producten bevatten, maar dat ik mijn levenswijze te veel aan anderen wil opleggen. En ja, misschien heeft ze daar een klein beetje gelijk in. Meestal heb ik er geen problemen mee als mensen vlees eten en als ik die al heb, uit ik ze niet. Maar soms moet het er ineens even uit. Een stukje met hersenspinsels over machteloosheid, activisme en Trump (uiteraard).
Net als een groot deel van Nederland, Europa of zelfs de wereld, was ik gisteren nogal in shock toen ik wakker werd en las dat Trump de nieuwe president van Amerika zou worden. Ik kon niet veel meer denken dan dat de wereld nu echt fucked is (excuse my language). Ik bedoel, de machtigste man van de wereld is nu (of wordt zeer waarschijnlijk) iemand die niet in klimaatverandering gelooft – sterker nog, die ooit zei dat ie voor opwarming van de aarde is ‘omdat ie het zelf zo koud heeft’ – en dat kan nooit veel goeds betekenen.
Machteloos
Echt, ik wil heel graag optimistisch zijn over het milieu en over de toekomst. Ik wil graag de happy vegan uithangen, zodat mensen niet denken dat veganisten alleen maar pessimistische activisten zijn, maar zodat ze inzien dat veganisme goed en leuk en etc. is. Maar soms vind ik dat gewoon heel moeilijk. Want ja, ik ben over het algemeen best wel een beetje pessimistisch over de toekomst van de aarde.
Op zo’n moment dat je het nieuws over Trump ontvangt, sta je eigenlijk machteloos. Ondanks dat de VS ook heel erg de rest van de wereld beïnvloeden, konden wij niet stemmen. En als ik één ding heb geleerd in de tijd dat ik veganistisch eet, is het wel dat machteloosheid absoluut het gevoel is dat ik het meeste haat. Geen woede of jaloezie, maar machteloosheid. Dat gevoel dat je heel goed weet wat – in ieder geval – rationeel gezien het beste is om te doen, maar dat andere mensen dat niet inzien en ook niet willen inzien.
Accepteren
Nou ben ik er heel erg voor dat iedereen lekker zijn eigen ding doet, en ik wil het accepteren dat mensen vlees eten zoals ik ook wil dat ze accepteren dat ik dat niet doe. Maar er zijn momenten dat ik mensen het liefst wil dwingen om te veranderen, bijvoorbeeld als ze vlees laten staan in een restaurant en ik weet dat het weggegooid wordt. En het is die machteloosheid die me overvalt als dat niet kan, die dat ‘extreme’ veganisme veroorzaakt. Dat ik tóch een keer de fel de discussie aan ga en bijna boos op ze word. Want als andere mensen het niet doen, moet ik er maar extra voor pleiten, of zo.
Natuurlijk leer ik wel om hiermee om te gaan; ik denk dat ik lang niet de enige (beginnende) vegan ben die hier moeite mee heeft. Dat is ook de reden waarom ik erover wil bloggen. Ja, in mijn hoofd word ik steeds een beetje activistischer, omdat ik steeds meer overtuigd raak van plantaardig eten. Ik kan niks doen aan wat er in mijn hoofd gebeurt en ik wil ook nooit iemand worden die andere mensen écht veroordeelt.
Tegelijkertijd denk ik soms dat ik helemaal geen happy vegan wil zijn, maar gewoon keihard wil pleiten voor mijn idealen – zeker nu dat extra nodig lijkt te worden. Want happy of niet, het staat vrij vast dat we de komende jaren even een beetje extra ons best moeten doen voor de wereld. Maar gelukkig – om toch nog even iets positiefs te noemen – zijn er altijd nog vegan brownies om ons daarbij te helpen.
Bron afbeelding: Flickr
Heb je een recept van mijn blog gemaakt? Dan zou ik het leuk vinden als je een foto stuurt! :) Dat kan bijvoorbeeld door @coloursandcooking te taggen op Instagram of @muymaaike op Twitter.Volg je mijn blog al op Bloglovin', Facebook, Instagram en Twitter?
Ik herken je struggles helemaal. Het is heel goed om de ‘happy vegan’ uit te hangen, maar soms is inderdaad een iets hardere aanpak nodig om mensen te bereiken. Daarnaast: hoe ‘extreem’ is het om goed te willen zorgen voor de aarde, dieren, milieu en de mensen? Lijkt mij alleen maar logisch om te doen. Maar kennelijk denken heel veel mensen daar anders over..
Ja, dat vraag ik me ook altijd af, hoe extreem dat is. Maar then again, wij zijn natuurlijk ook weer bevooroordeeld. Ik bedoel, volgens mij is ‘onze overtuiging’ (om het maar even zo te noemen) wel het meest ethisch en het beste voor de toekomst, maar blijkbaar zijn mensen met andere mening daar dus ook weer van overtuigd… En iedereen wil de ander overhalen. Blijft lastig, meningen.
Yes, ik begrijp 100% wat je bedoelt. Waar ik vlees laat staan, eet een ander het gewoon op. Maar ook ik voel me hypocriet, ik weet dat vegan het beste is voor de planeet, mijn eigen welzijn en natuurlijk de dieren. Alsnog eet ik vegetarisch (hoewel ik mijn best doe zoveel mogelijk vegan te eten). In de ogen van anderen is het extreem en soms denk ik ook dat ik 0 verschil maak. Dat ik soms denk: waar doe ik het in godsnaam voor als niemand het kan schelen dat de planeet naar de klote gaat (om het ff grof te zeggen). Maar dan krijg ik een appje van een vriendin dat zij ook geen vlees meer eet, dat mensen mijn recepten proberen of dat ze meer willen weten. En dan voel ik weer hoop. Het zijn kleine stapjes, maar ik ben blij dat langzaamaan mensen toch gaan nadenken. Helaas kan je het niet afdwingen en tofu in iemands mond stoppen (haha) maar spread the message. Want geloof me: met je blog maak je een verschil :)
Claire heeft onlangs geplaatst…Shoplog: duurzame producten bij de Action
Ja, dat is ook weer een dingetje: wel of geen verschil maken. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit weer vlees ga eten omdat ik denk dat het toch geen verschil maakt, maar tegelijkertijd denk ik ook vaak dat mijn veganisme niet zoveel bijdraagt als de rest van de wereld gewoon vlees blijft eten – wat natuurlijk niet zo is, maar zo voelt het soms gewoon. Wat goed trouwens, dat die vriendin ook geen vlees meer eet!
Goede Maaike,
Een heel herkenbaar blog en dank voor het delen. Ook ik loop er tegenaan dat mensen ‘hun kop in het zand steken’ en er niet voor openstaan dat er onschuldige dieren moeten lijden voor ‘ons’ Genot.
Het doet me bijna dagelijks pijn…. als ik geconfronteerd word met kortzichtigheid annex machteloosheid.
Fijn dat er mensen zoals jij zijn! Die het beste voor hebben met mens, dier en milieu. Je bent een steunpunt! En nodig voor andere Vegans om zich niet ‘alleen’ te voelen in hun Liefdes’strijd’.
Go On, Maaike! ;-)
Enne laat mams maar lekker ervan vinden wat ze vindt. ;-)
Dankjewel voor je compliment! Ik ben ook heel blij dat jij het beste voor hebt met de wereld. :) (Overigens denk ik dat iedereen het beste voor heeft met de wereld, alleen veel mensen weten niet dat vegan eten daaraan bijdraagt of hebben het er niet voor over.)
Ergens voelt het een beetje gek om hier als niet-vegetariër op te reageren, maar ik vind dat je een mooi stuk hebt geschreven. Wat ik ook laatst bij Iris van Ik ben Iris niet heb benoemd, is dat ik – net als zij – oprecht geloof dat de wereld er wel veel meer aan heeft als iedereen bewuster eet en daardoor wat minder vlees eet dan dat sommige mensen 100% plantaardig eten. Zo krijgt Iris regelmatig gezeik over zich heen dat ze “slechts” vegetariër is. Echt onzinnig, want dat commentaar komt juist vaak van mensen die dat niet eens zijn. Het lijkt wel alsof mensen er niet tegen kunnen als ze anderen niet even in een hokje kunnen duwen.
Maar het is natuurlijk wel zo dat juist vegetarische en veganistische bloggers ervoor zorgen dat anderen geïnspireerd worden om vaker plantaardig te eten.
Audrey heeft onlangs geplaatst…Speculaas-tiramisu met chocoladekruidnoten (leuk recept voor Sinterklaas)
Dit vind ik echt een lieve reactie! Ik hoop dat het inderdaad waar is, dat ik mensen inspireer.
Ik las inderdaad laatst in een artikel dat mensen vaak een hekel aan vegetariërs hebben omdat ze er niet tegen kunnen dat zij ‘het goede’ doen, of zo. Dat hokjesduwen is daar misschien ook wel weer een gevolg van, een manier om je een houding te geven, of zo. Ging overigens ook over mensen die niet drinken. ;)
Ik ben dan wel geen vegan, maar ik snap wel wat je hier beschrijft, vooral over die machteloosheid. Als je zelf zulke sterke ideeën hebt waar je rotsvast in gelooft en er lijkt niemand met je mee te doen, tja… dan is het heel erg lastig.
Vivian heeft onlangs geplaatst…Beauty and the Beast: mijn Disney-droom komt uit