Ik doe op zich best wel veel voor de wereld: veganistisch eten, afval scheiden, zo min mogelijk proberen te kopen… Maar hoeveel je ook doet voor het klimaat, het kan altijd beter. Dacht ik een jaar geleden nog dat je niet heel veel meer kon doen dan veganistisch eten, inmiddels heb ik in de gaten dat je je in dat geval weer op palmolie kunt gaan storten, op duurzame kleding – en op voedselverspilling. Met dat laatste ben ik de laatste tijd regelmatig bezig, met name met het dilemma dat het met zich meebrengt. Is het ethischer om bij je plantaardige voedingspatroon te blijven, of kun/moet/… je ook dierlijke producten eten als die anders weggegooid worden? Ik vond het even tijd voor een blogpost.
Nu is het niet zo dat ik heel veel voedsel verspil. Voor een schoolopdracht heb ik laatste de cijfers opgezocht, en het blijkt dat wereldwijd een derde van het voedsel dat wordt geproduceerd, verloren gaat. De cijfers variëren van 50 tot 150 kilo verspilling per persoon; vrij overbodig om te zeggen, maar dat is, nou ja, véél. Dat is niet alleen zonde van het geld (er wordt in Nederland 2,5 miljard euro per jaar weggegooid – de link verwijst naar een advertorial, maar ik ga ervanuit dat die feiten kloppen) maar vooral ook van de grondstoffen die nodig waren voor het produceren, vervoeren, verpakken én bewaren van het eten.
Ik zorg er altijd wel voor dat ik precies genoeg rijst kook en dat ik restjes altijd opmaak, maar de (weinige) keren dat mijn ouders iets weggooien, erger ik me daar ontzettend aan. Als er weer eens een half pakje geraspte kaas overblijft (dat bijna altijd gaat beschimmelen) en ik daar wat van zegt, zegt mijn vader: ‘Je kunt het ook zelf opeten.’ Maar dat vind ik lastig.
Voorbeeldje: ik weet niet of jullie ooit bij de Drie Graefjes in Amsterdam zijn geweest – dat is een American Bakery waar de (niet-vegan) taart niet alleen heel lekker is, maar waar je vooral ook een extreem groot stuk krijgt. Hartstikke leuk als je dat op kunt (wat altijd voor mij gold #vreetzak), ware het niet dat je de hele tijd serveersters met halfopgegeten stukken taart terug ziet lopen naar de keuken. Rechtstreeks de prullenbak in, natuurlijk. Ook de vriendin met wie ik thee ging drinken kon haar stuk taart niet helemaal op; of ik echt geen hapje wilde.
Nu is willen een groot woord, maar ik deed het wel. Gewoon, omdat ik er niet tegen kon om te weten dat er nog meer weggegooid zou worden. Omdat ik dat soort dingen, zoals die kaas bij mijn ouders, zo vaak had geweigerd, en ik me een beetje verantwoordelijk voelde. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar toch. Dat roept alleen de vraag op: wat is belangrijker, voedselverspilling of idealen?
Als het om vlees gaat, is het voor mij zonder twijfel dat laatste: ik kan me gewoon niet voorstellen om ooit weer vlees te eten, zelfs niet als het anders wordt weggegooid. Er liggen op het moment zelfs bitterballen in mijn vriezer ooit in een goodiebag zaten en inmiddels waarschijnlijk al niet meer goed zijn, maar ik kan ze echt niet op eten. Maar als het om zuivel gaat… dan weet ik het niet zo goed. Aan de ene kant voelt het niet goed én ben ik bang dat het weer een gewoonte gaat worden om zuivel te eten zonder me schuldig te voelen, aan de andere kant is het ook echt niet oké als er dieren zijn opgesloten, gestorven et cetera voor, nou ja, niks.
Goed, ik denk dat mijn ‘punt’ (niet dat dat er echt is) wel duidelijk is, haha. Ik hoopte dat het wat duidelijk zou worden als ik het op zou schrijven, maar ik denk dat ik het toch lastig zou vinden. Nou weet ik eigenlijk niet zo goed hoeveel (ervaren) vegans er zijn die mijn blog volgen, maar ik ga het toch vragen: hoe doen andere mensen dit? Hoe denken jullie hierover? Ik ben heel benieuwd!
Heb je een recept van mijn blog gemaakt? Dan zou ik het leuk vinden als je een foto stuurt! :) Dat kan bijvoorbeeld door @coloursandcooking te taggen op Instagram of @muymaaike op Twitter.Volg je mijn blog al op Bloglovin', Facebook, Instagram en Twitter?
Ik zie dit dilemma steeds vaker voorbij komen! Voor mij ligt de focus nu op vegan eten, dat ben ik bijna helemaal. Gezien ik als het goed is bijna op mezelf kan wonen, houd ik wel al rekening met wat ik koop. Alleen wat ik écht nodig zal hebben en bv. katoenen groentezakjes. Uiteindelijk wil ik misschien ook in bulk kopen, maar goed je kunt je niet meteen op alles tegelijk richten!
Mariëlle heeft onlangs geplaatst…Treat Collection nagellak – 5 free & dierproefvrij!
Ja inderdaad je valt van het een in het ander he? Ik eet zelf vegetarisch maar ook ik heb dit dilemma, weggooien of opeten? Ik woon alleen dus koop en eet ik alleen en blijft er nooit iets over wat mij echt dat dilemma zou kunnen geven. Ik denk dat er bij familie best eens wat de prullebak ingaat (ook groente en fruit, maar zeker ook vlees en vis). Ze vragen nooit of ik het hebben wil dus ik ‘weet’ het ook niet. Als ik met iemand samen zou wonen waarbij het anders de vuilnisbak in zou gaan, zou ik het waarschijnlijk wel opeten omdat ik het zo’n verspilling zou vinden, er wordt niet extra voor geproduceerd en anders is het zeker verspild, dat vind ik eigenlijk nog erger. Gelukkig sta ik niet voor die keuze want ondanks dat ik geen vlees en vis meer wil eten, vind ik het nog wel lekker.
O en een tip voor die kaas bij je ouders, die kunnen ze prima invriezen en op een ander moment eten, blijft echt heel goed en het hoeft de vuilnisbak niet in.
Ohhh zo herkenbaar! Het is echt onmogelijk om álles goed te doen, zeker als je afhankelijk bent van anderen. Maar zorg dat je je niet verantwoordelijk maakt voor andermans gedrag. Blijf vooral bij je idealen, want ik denk dat je het daarmee voor jezelf duidelijker en daarmee makkelijker maakt om te kiezen. Die verspilde kaas is kut, maar niet jouw schuld. Tenzij je er nog heel erg van kan genieten, dan zou ik het wel nog opeten, maar ik heb niet het idee dat je er echt gelukkig van wordt…
Dat palmoliegedoe loop ik nu trouwens zelf enorm tegenaan terwijl ik zoek naar meer vegan opties. Geen dierlijk vet betekent blijkbaar dat het vaak vervangen is door palmolie. Best lastig als je het allebei niet wil en ik weet niet zo goed wat dan the lesser evil is. Zowel bij koken als cosmetica en schoonmaakmiddelen zet ik daarom volop in in de DIY :)
Ik snap dat je het een lastige afweging vind. Ik denk er persoonlijk niet zo over, als er dierlijke producten inzitten eet/gebruik ik het niet. Ik denk ook dat uiteindelijk de markt minder wordt wanneer er minder vraag naar is, dus het alsnog gebruiken voorkomt dat er de volgende keer minder wordt gekocht en dus gaat er uiteindelijk een dier minder voor dood. In het individuele geval is het leed misschien al geleden, maar zo kun je het in de toekomst wel voorkomen.
Ik kan je wel als tip geven om eens wat weg te geven. Je hebt diverse initiatieven en apps waarin je restjes eten kan aanbieden zoals Olio of thuis afgehaald. Je kunt het ook op een Facebook groep zetten van de buurt zoals een marktplaats groep uit je stad. Wie weet kun je er op deze manier nog iemand anders blij mee maken.
Merel heeft onlangs geplaatst…Kookboek review: Bowls of Goodness